Ze zijn er weer, de spreeuwenzwermen. Het lijkt wel alsof we ze steeds vaker zien, zelfs aan de randen van de binnenstad. Terwijl ik me over mijn fietsstuur buig, in de hoop de druppels spreeuwenstront te ontwijken die volgen op de dynamische lemniscaten in de lucht, vraag ik me af of ze er in mijn jeugd wel waren, die zwermen. Ik herinner ze me niet, maar ligt dat soms aan mijn selectieve geheugen? Misschien zijn dit sowieso retorische vragen, schuilt er betekenis in de zwerm, en moeten we er een les uit trekken.
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.