Vondst in wording

Mijn vermeende inzichten, mijn visie, mijn visioenen… wat ze ook waard zijn, hoe ik de dingen zie, maakt mij in ieder geval uniek. Na verloop van schrijven, voel ik soms de neiging me te verantwoorden voor mijn schijnbare navelstaarderij. Ik ben Narcissus niet. Wat ik doe is meerjarig, participerend onderzoek naar mijzelf. Wat ik schrijf, is wat mij onderscheidt. Ik ken narcisten en egocentrici, ik herken een sociopaat als ik er een zie. Wat ik zelf doe is het minutieus onderzoeken en ontwikkelen van mijn gedachten en gevoelens. Door de toewijding wordt wat ik ervan maak hopelijk wat universeler.
Is het echt waar? Misschien ben ik een archeologische vondst in wording. Dat is ook goed.