Uitgelezen 30

‘Ik weet nu waar het been heeft rondgelopen toen het nog aan een lichaam zat. In elk geval in Hamburg en in Düsseldorf. Ik weet nu aan wie het been heeft vastgezeten: aan een ietwat corpulente Duitser die Stephan Hensel heet en opmerkelijk genoeg in reddingsvesten handelde.
Ik weet nu ook dat er een zware zwarte schoen aan het been heeft gezeten en dat het gehuld was in de pijp van een zwarte spijkerbroek. Ergens heeft het been zich van broek en schoen ontdaan. Als het inderdaad in Düsseldorf te water is gegaan, heeft het zich maar liefst driehonderd kilometer verplaatst door verschillende rivieren.
Het been is 38 jaar oud geworden. 38 jaar is het in gezelschap van een ander been geweest. Wanneer het eerst nog kroop en daarna leerde lopen. Waarna ze renden, fietsten, zwommen en voetbalden. Samen groeiden ze, samen raakten ze behaard.
Trouw droegen ze getweeën het tamelijk omvangrijke lichaam van hun eigenaar. Totdat ze, ergens in de periode tussen maandag 17 januari 2005 en 30 juni 2005 op brute wijze, voorgoed van elkaar werden gescheiden.’
[Joris van Casteren, Het been in de IJssel, p. 88-89.]