Uitgelezen 29

‘Dat de wereld transparanter wordt, is een positieve verworvenheid, op velerlei gebieden. Dat er snel en transparant over zaken kan worden gecommuniceerd is ook een vooruitgang. Anders wordt het als we het hebben over de interpersoonlijke communicatie, waarin de wereld van de intimiteit verdwijnt ten voordele van de transparantie. Nochtans is een van de vereisten voor het opbouwen van een identiteit het in voldoende mate voorhanden zijn van intimiteit. Precies daar wringt het schoentje.
Emmanuel Levinas leert ons dat de onmogelijkheid om elkaar ooit helemaal te kennen de liefde net in stand houdt. Als dat waar is, dan mogen we ons dringend gaan afvragen wat het met onze liefde doet dat we onze geliefde 10 keer per dag bellen, 15 sms’jes sturen, 5 e-mail- of Facebookberichten en tussendoor nog een paar foto’s, dat we van iedereen met wie we we via sociale netwerksites ‘bevriend’ zijn op elk moment van de dag weten hoe ze het maken, waarmee ze bezig zijn, welke tand er pijn doet en of de kinderen ja dan nee weer een snotneus hebben meegebracht van de crèche of de kleuterklas. Je zou je gaan afvragen waar mensen de tijd vinden om zich bezig te houden met het – digitaal welteverstaan – aan elkaar communiceren van dit soort pietluttigheden. En verder: wat voegt het toe aan onze relatie dat we zoveel pseudowetenswaardigheden en oninteressantigheden via die weg van elkaar te weten komen? Wat volgens Levinas bevorderlijk is voor het in stand houden van de liefde, is het aannemen van een houding waarbij men filosofisch de blik afwendt van al te transparante dingen, en niet voortdurend wil weten wat de geliefde doet.
[Dirk De Wachter, Borderline Times, p. 113-114.]