Uitgelezen 28

‘”Gij zult genieten” heeft nagenoeg alle geboden van de troon gestoten. Het is nu maar de vraag hoe we met z’n allen dit levenscredo in ons vaandel zullen kunnen blijven voeren zonder daardoor te pas en te onpas ernstig in conflict te raken met onze naasten. Immers, als ik moet doen wat ik het leukste vind, en het is tegelijkertijd jouw plicht dat jij hetzelfde doet, dan kunnen onze verlangens maar beter een beetje in elkaars verlengde liggen, of je krijgt binnen de kortste keren herrie. De reclame die dag in dag uit via diverse zichzelf bijna dagelijks vernieuwende kanalen het leven van elke consument bombardeert, maakt dat hij – of hij zich daarvan bewust is of niet – tegenwoordig leeft in de “schijndemocratie van het consumentisme” (Hofland). Men is er inmiddels collectief van overtuigd “dat iedere sterveling het fundamentele recht heeft op alles wat het begeren waard is”. Het idee dat daarbij soms rekening moet worden gehouden met de realiteit van de beperking of de afwezigheid van middelen om zich op rechtmatige wijze het begeerde toe te eigenen, wordt meer en meer naar de achtergrond verdrongen. De zogezegd succesvolle mens weet niet meer wat verlangen is, kan niet meer wachten op, streven naar, aftellen tot.
(…) als te veel mensen die denken dat ze recht hebben op alles wat ze begeren, daarbij ook nog eens met veel te velen op een veel te kleine plek wonen, dan komt er onrust. Voeg daarbij nog een cocktail van factoren als verarming, hoge werkloosheid, een moeilijk samenleven met geïmmigreerde medemensen, en de kurk is van de fles. Denken we aan de grote rellen die begin augustus vorig jaar een aantal Britse steden in een wurggreep hielden. (…)
Als genieten een plicht is, dan is het maar een stap meer om te verklaren dat wie niet kan genieten, ziek is (…).

[Dirk De Wachter, Borderline Times, p. 67-69.]