Uitgelezen 25

‘Zelfs in mijn eigen gezelschap word ik soms gezien als le grand patron capitaliste. Zozeer zijn de mensen nog altijd doordrenkt van de idee dat werken neerkomt op uitbuiting door het patronaat. Het zijn de arbeidsverhoudingen die ze decennialang in de fabrieken en mijnen van Le Centre gekend hebben.‘
Mijn tweede taboe komt via de open deur binnen: het cliëntelisme.
‘Een  wijdverbreide Waalse ziekte,’ vindt ook Dragone. ‘Ik denk niet dat ze snel worden uitgeroeid. Maar meestal gaat het om kleine corruptie, om fooien in vergelijking met de sommen die witteboordencriminelen door fiscale fraude ontvreemden.’
Nog een laatste: de werkeloosheidsval, gecombineerd met een werkeloosheidsvergoeding die onbeperkt in de tijd doorloopt. Dit systeem is al jaren de potgrond waarin de vernapelsing kan voortwoekeren, hoor ik overal.
‘Dit is een volslagen taboe. Laat de politieke klasse eindelijk de moed hebben om hierover een sereen debat te voeren. Het is geen toeval dat uitgerekend in Le Centre veel mensenhandelaars zijn neergestreken. In regio’s die economisch sterk staan, vind je hen niet terug. En wie zegt dat niet mag worden geraakt aan de werkloosheidsuitkering, vergeet dat de feiten al lang aan de uitkering geraakt hebben, bijvoorbeeld door de vermindering van de koopkracht. Ik denk dat de geesten langzaam maar zeker rijpen om die uitwassen aan te pakken.’ (…)
‘De oren van mijn oude trotskistische kameraden zouden tuiten als ze me daarnet gehoord hadden. Ik ben voorstander van een modern, pragmatisch discours á la Steve Stevaert. Ook Di Rupo evolueert in die richting. Is dat rechts? Of links? Eigenlijk interesseert me dat niet.’ (…)
‘Je kunt van zonsopgang filosoferen over een betere, meer rechtvaardige wereld, maar het blijft een vrij steriele oefening. Jobs creëren in een stad zoals La Louvière is het radicaalste politieke statement dat ik ooit gemaakt heb. Hier werken vijfenzeventig mensen. In de aanloop naar een productie zwelt dat aan tot meer dan tweehonderd. Ziedaar mijn politieke programma.’
[Pascal Verbeken, Arm Wallonië, een reis door het beloofde land, p. 155-156.]