Tricky

Een uurtje of vijf lang heb ik geconcentreerd door de buitenwijken van Boekarest gedwaald. Mijn verhaal werd aangevuurd (fueled zou ik willen schrijven) door platen van Tricky, die als een soundtrack pasten bij wat ik aan het schrijven was: Maxinquaye, Angels with dirty Faces en Blowback. Gruizige, slome beats; verwaaide pianoakkoorden; ijle, wat bangelijke vrouwenstemmen; opzwepende raps en de fluisterende duivel zelf, met een slissende stem vol ingehouden woede en frustratie. Duistere steegjes en vlijmscherpe gevoelens.