Thuis

Ik was zondagmiddag net thuis toen de bel ging. Toen ik de deur opendeed zag ik een vrolijk gezicht van een jonge vrouw die mij een papieren tasje voorhield: ‘Dag, ik ben Lotte Sprengers en ik heb een boek over de buurt gemaakt. Dat mag ik je aanbieden.’
‘Gratis?
‘Ja.’
‘Omdat ik in de buurt woon.’
‘Ja.’
En ze gaf me een exemplaar van Thuis, een fotoboek met teksten dat onderdeel is van een kunstproject dat de overgangsfase van de wijk van achterbuurt naar vernieuwingsbuurt begeleidt. Mooie, eenvoudige foto’s van keukens die op de mijne lijken, met alledaagse details van levens uit mijn straat en af en toe een verhaaltje. Over Sarah, het kleine meisje wiens naam ik regelmatig hoor toeschreeuwen. Over Ronald, waarvan ik niet wist dat hij Ronald heette, maar die ik regelmatig thuis hoor komen op zijn motor, jaren ’70 rock of Metallica blazend uit de speakers. Het is vervreemdend een dergelijk boek, dat ik zo graag van andere steden en straten bekijk (de Müllerstraße!) over mijn eigen buurt te zien. Maar ik vind het fantastisch dat het gesubsidieerd is; zonder elk ander aantoonbaar nut dan dat van het plezier.

Dankjewel, Lotte Sprengers.