Setting

Gedurende enkele weken bevond ik mij vrijwel iedere nacht wanneer ik in bed lag en mijn ogen sloot, binnen enkele minuten in de Ardennen – op een hele specifieke, niet nader te noemen plaats. Het was de locatie, of beter gezegd: de setting van mijn volgende roman – een boek dat ik voorlopig nog lang niet ga schrijven. Andere schrijfprojecten hebben om voorrang gevraagd, dus vermoedelijk kom ik er pas over zes, zeven jaar aan toe. Dat er een idee, of zo’n beeld zich desondanks op blijft dringen, soms zelfs gedurende meerdere jaren, is mij bekend. Toch verbaasde de dagelijkse persistentie van dit visioen me wel. Ik wil niet zeggen dat het me achtervolgde, het werd ook geen nachtmerrie, maar ik begon wel te veronderstellen dat ik het verhaal van die roman een keer zal moeten uitwerken om van dit beeld verlost te worden. Of zou het om een groter geheel gaan en was het verhaal soms blijven steken in deze ene still? Ik zal nog eens goed om heen kijken. Misschien ontdek ik iets, met mijn ogen dicht.