Schone kunsten, gevoelige zielen

We gingen naar Gent voor een tentoonstelling van John Constable. Ik had recent over zijn werk gelezen en wilde van de gelegenheid gebruik maken om een paar van zijn beroemde wolkenstudies te gaan zien. Eenmaal ter plaatse echter maakte het werk uit de vaste collectie van het museum eigenlijk grotere indruk op ons, en iedereen deed een ontdekking voor zichzelf. A. werd overrompeld door de schilderijen van Gustave Van de Woestyne en de zesjarige S. begon tijdens de lunch een indrukwekkende imitatie van een schilderij van Hippolyte Boulenger (‘Na het avondlijk onweer’) te tekenen. Ikzelf was buitengewoon geïntrigeerd door een ‘intimistisch’ schilderij van Le Sidaner en twee werken van De Saedeleer (‘Onweer boven Sint-Martens-Latem’ en ‘Einde van een sombere dag’); een stilleven en twee schemerige landschapsschilderingen zonder enige sterveling erin. Wat F., de schilder van ons vieren, het meest in beslag nam, weet ik eigenlijk niet.

Even verloren in onze eigen werelden, waren we toch ook weer blij elkaar terug te vinden in het labyrintische gebouw. Het onlangs mooi, sober en klassiek gerenoveerde Museum voor Schone Kunsten was een echte ontdekking, en toch bepaald niet over het hoofd te zien, naast het S.M.A.K.. Het was een inspirerend begin van de ‘dag des Heren’.
Eenmaal weer buiten troffen we Gent koud, maar zonovergoten aan. Het binnenstappen van voormalig socialistisch feestlokaal en nu kunstencentrum de Vooruit was geen succes (er was net een buslading Japanse scholieren neergestreken, die ieder voor zich verzonken waren in geblieb-blieb van futuristische DS’sen en notepads). We vluchtten weer naar buiten, moesten eerst onze indrukken verwerken.
Ben ik echt in Gent geweest? Misschien niet. Heb ik Constable nu gezien? Misschien niet, maar ik weet weer wat meer over hem, en ik weet voorlopig voldoende. Met het leven en de werken van die andere schilders ben ik nog niet klaar. Ogenschijnlijk stuk voor stuk ook zeer gevoelige zielen die zich vroeger of later in kleine dorpjes terugtrokken om zich, al dan niet in semireligieuze overgave, aan het herhaaldelijk schilderen van de nabije natuur en hun huiselijke omgeving te wijden. Hm.