Het was de zucht naar het drinken van een Weizen bier die ons door de lange, smalle doorgang naar de binnenplaats voerde en ons bij een Beiers restaurant bracht. We waren de enige klanten en troffen een zeer opgeluchte, jonge ober. Rood harige baard, een twinkeling in de ogen achter de glazen van zijn bril. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en ik stelde hem dezelfde vraag: uit Bergamo?
‘Ja helaas’ antwoordde hij en uit alles wat hij daarna vertelde, sprak zijn diepe wens dit oord te verlaten. Hij was afgestudeerd in epistemologie. Daarmee was eigenlijk alles gezegd.
Zijn favoriete bier kwam van De Molen in Bodegraven en hij had het gevoel veel beter thuis te zijn in Engeland – ook al was hij daar nog nooit geweest. Naar Duitsland was hij wel gegaan om deel te nemen aan een Oktoberfest. Hij beheerste het Duits niet, maar ontdekte tot zijn schrik dat hij alle schlagers kende – en fonetisch mee kon zingen omdat hij avond aan avond tussen de accordeon- en in marsritmes gegoten volksmuziek stond te bedienen.
De ober was blij dat er eindelijk twee mensen het hadden aangedurfd de donkere steeg door te lopen om te komen eten en drinken. We gingen voor het raam zitten, zodat anderen misschien ook de moed daartoe zouden krijgen.
Eigenlijk wilden we liever niet weten wie er in Bergamo graag bijeen kwamen in een Beiers restaurant. Misschien waren er echt wel meer gewone liefhebbers van Weizen, van knoedels of schnitzels. Maar Bergamo is ook de thuisbasis van de Lega Lombarda (later opgegaan in de Lega Nord) waarvan de aanhangers dromen van de republiek Padania, afgezonderd van de rest van Italië. Omdat zij de andere Italianen als profiteurs van hun rijkdom beschouwen. Omdat ze niets te maken willen hebben met ‘Afrikanen’ – of die nou uit het echte Afrika komen of uit Napels of Calabrië. De ophemeling van de Heimat in dit restaurant kon heel goed veel meer zijn dan slechts een opvallend concept voor een niche-restaurant.
Het bier was heerlijk, het eten degelijk. En waar twee of drie vergaderd zijn, daar is God. Laten we het daar maar op houden, en bidden voor de bevrijding van de epistemoloog.