Schaduwen

Het is dat het zulk slecht weer is vandaag en dat ik op dit moment andere dingen te doen heb, maar zodra ik de tijd heb, ga ik ‘m schaduwen. Gewoon een paar dagen zien waar hij zoal naar toe gaat, hoeveel vrouwen, hoeveel levens hij eigenlijk heeft, of het wel waar is wat hij tegen haar gezegd heeft, hoeveel verhalen hij nog verzint. Sowieso vind ik het een aantrekkelijk idee om te schaduwen, om te weten wat het is om iemand achterna te lopen zonder meer van die persoon te willen dan informatie en zelf anoniem, ongezien te blijven. Observeren en feiten noteren. Het kan er natuurlijk van komen dat ik ineens naast hem sta en een gesprek met hem aanknoop, wil weten wat hij tegen iemand zegt die ineens naast hem staat en een gesprek met hem aanknoopt. Terwijl ik natuurlijk al de nodige voorkennis van hem heb. Hij zal het niet weten, want het komt waarschijnlijk niet eens in hem op dat ik zijn schaduw ben op de fiets naar zijn werk, in de tram en in de kroeg. Ik zal het niet voor hem doen, en ook niet voor haar maar voor mezelf. Om te weten hoe zo’n gemonteerd leven als het zijne eruit ziet; wat de dagelijkse situaties zijn, wat de gevolgen zijn van een dergelijk verknipt karakter. En natuurlijk om te zien of ik kan verschijnen en verdwijnen in zijn leven zonder dat hij me echt heeft opgemerkt – misschien zelfs om te ontdekken of ik zelf spontaan een nieuwe identiteit verzinnen kan.