Omdat de verhalen steeds dichterbij komen, begin ik me af te vragen wat je overhoudt van de spullen uit je ouderlijke huis. Als je ouders of een van hen moeten verhuizen naar een verzorgingstehuis of als ze dood gaan, en alle huisraad weg moet. Gelukkig heb ik zelf nog niet in de situatie verkeerd dat ik uit het bezit van mijn ouders een keuze moest maken. Niet voor verhuizing, laat staan voor een erfenis. Wat zou de samenvatting zijn waar zij mee verder kunnen of die wij, de kinderen, willen behouden?
Vorige week liepen we het Sherlock Holmes Museum binnen. Op alle fronten een merkwaardige plek, Bakerstreet 221 B te Londen. Jazeker, het adres komt overeen met het woon- en werkadres van de beroemde detective… die bedacht werd door Arthur Conan Doyle. Wat vinden we daar? Levensechte poppen, pijpen, geruite petten, negentiende eeuwse meubels, opgezette dieren, waaronder een enorme hondenkop en allerlei andere voorwerpen uit die tijd en de boeken over de speurder. Bovendien: ensceneringen van situaties uit de verhalen. Het krap bemeten bovenhuis is een samenvatting, de samenvatting van een oeuvre. Een huis als een postmoderne implosie, barstensvol verwijzingen naar een verzonnen werkelijkheid. Mindboggling.
Ineens zie ik een verband. Misschien biedt het museum een leidraad – voor het leven dat de kunst imiteert.