‘Er zijn bepaalde dingen, gebeurtenissen, voorvallen en openbaringen die de mens buitengewoon verkwikken. Ze vormen een zeker bestanddeel van de menselijke blijdschap. Zonder dat zou het menselijk leven akelig eentonig zijn. De mensheid behoeft strijd opdat het er in het hart van de mens niet uitziet als in de Sahara. Een vlakte, een uitgestrektheid, geen enkel vertier, zand en kamelen. Daarom heeft de mensheid gemeenteraadsverkiezingen uitgedacht.’
[Jaroslav Hašek, De mensenhandelaar van Amsterdam, p.91.]
Polaroid van de dag
Taart!
Het verlangen naar een Hinterhof
‘We blijven uiteindelijk toch dorpsjongens,’ had de broer van een vriend vroeger eens gezegd, ook al was hij bereisd en woonde hij in de stad. Je kunt wel uit een dorp komen, maar het dorp komt nooit meer uit jou, wilde hij er maar mee zeggen. Ik denk dat hij gelijk had. Wat niet wil zeggen dat je dan ook weer in een dorp moet gaan wonen.
Vanwege het voorjaarsweer slenterden de mensen vandaag weer op toeristisch tempo door de stad, vaak midden over straat. Die massa en zijn sloomheid, ze waren me vandaag teveel. Ik was ondertussen met zware tassen en een winterjas aan onderweg, met een boodschappenlijst en een hoofd vol vooruitdenkgedachten en een intens verlangen naar rust. De rust om alles wat ik vanochtend bedacht had te laten bezinken, de rust om nieuwe dingen te maken, de rust om zelf te kunnen beslissen met wie ik vandaag contact zou hebben, de rust om te kunnen vergeten, om niets te hoeven doen. Ik keek naar huizen die te koop stonden aan de stadsrand, ik dagdroomde me bijkans gek over tuinhuisjes met uitzicht in Waterland. Maar het sterkst verlangde ik naar een Hinterhof of, inderdaad, de rust van een dorp.
In Nederland: Durgerdam
Worksongs
Op het moment ben ik helemaal zot van deze muziek:
Wanneer me dat tegenwoordig overkomt, dan is het meestal omdat ik er lekker bij schrijven kan. Een heel enkele keer zie ik het mezelf doen: met mijn schoen op de voer tappen; met een potlood tegen de lamp tikken, onzichtbare dansjes doen voor het raam. Ik ben er niet, ik luister ook niet meer. Ik loop door de muziek die, ongetwijfeld, ook het ritme van mijn zinnen gaat bepalen.
Voorjaarsstorm
