Polaroid van de dag

Soms heb je het zelf niet door, dat er iets aan de hand is. Maar dan is er ineens een vertegenwoordiger van het legioen der magische geneesheren die je je erop wijst dat wat jij als normaal ervaart, eigenlijk een probleem is. Ineens ligt er zo’n klein briefje met een handreiking op de mat, alsof hij aanvoelt dat er een diepere behoefte in je leeft. (Waar is toch de drukkerij waar ze al die briefjes van dit afwijkende formaat maken?)
Zo bereikte mij, op bezoek bij vrienden in Antwerpen, dit bericht van ‘de grote spiritueel genezer & man van God’ prof. Jabbi, dat net als de berichten van mr. Sumbundu, prof. Thiam en professeur Koro natuurlijk in kraakhelder Nederlands geschreven was:

‘Prof. Jabbi. DE GROTE SPIRITUEEL GENEZER & MAN VAN GOD. Elk probleem heeft een oplossing, wilt u snel oplossing en resultaat voor uw probleem, neem nu contact mij van god PROF. JABBI. Hij zal u helpen met uw problemen zoals: liefde, geluk, terugkeer van uw partner, huwelijk, scheiding, gezinsproblemen, succes in zaken, examens, om met drugs en alcohol gebruiken te stoppen, seksueel zwak enz… Hial Afrikaans producten. Snel resultaat is 100% garantie, wie zoekt zal vinden. Bel nu.
Hij spreekt ook Frans en Engels. Bedankt voor uw tijd om dit reclame te lezen. Welkom.’

Ik twijfel nog of ik contact zal opnemen, maar het is fijn om welkom te zijn.

Over sokkels. Rogge wilde zijn sokkels niet laten staan voor Birza. Maar: praat over voetstukken en laat zien wat er te zien is.

Backspace. Een ruimte vol gemiste woorden. Een zwart gat, waarvan alleen de randen te zien zijn. De achterkant van het heelal. Ik leef in Backspace, net als jij.

Dagdroom. Ik koop een pak papier, 500 vel wit papier, en een doosje inktpatronen. In afwachting van een afspraak dood ik de tijd in een café waar ik normaal gesproken overdags nooit kom. Ik drink een capucchino – die ik normaal gesproken zelden drink. Het lijkt wel alsof ik de gelegenheid krijg iemand anders te zijn. Maar dan denk ik aan het pak papier en een roman die ik ter plekke met vulpen en verse inkt zou moeten neerpennen, en ben ik weer bij mezelf terecht gekomen. Er zitten altijd gaten in de tijd, ruime gaten om in te springen.

Ik ben aan het opruimen en kom oude aantekeningen tegen. Snippers, flarden. Polaroids. Avant la lettre. Après la déluge. Voorstudies, proefopnamen, onbegrijpelijke, mislukte exemplaren, citaten, vergeten polaroids van de dag. Ik stof ze af en voeg ze hier samen, in min of meer chronologische volgorde. Uit de archieven:

Ook de steigers worden, wanneer ze er maar blijven staan en niet meer gebruikt worden, oud. Ze worden een roestige gevel op zich. Italië.

Sicilianen die de sigaret ín hun mond roken, ’s nachts, omdat anders een schutter hen precies tussen de ogen kan treffen als ze een trekje nemen en de askegel onder hun neus oplicht.

Er is een mannetje in een camouflagepak dat op de straathoeken in een kleine taperecorder staat te praten, alsof hij observaties doorgeeft. Later blijkt dat hij slecht ter been is, en de supervisie over het park heeft, en in het huis ernaast woont, waar ook andere gehandicapten verblijven.

Langs het meer bij Mantova ligt een man met een gebroken arm (in ieder geval in die positie onder zijn overhemd) in de schaduw van een boom. Zijn fiets, die tegen de boom aan zijn voeten stond, is al een keer op hem gevallen. Nu houdt hij die, met een voet tegen het frame, omhoog, en probeert verder te slapen.