Blijkbaar deed ik dus studie naar het fenomeen van de locatie, in film. Zelfs toen ik, op een zeldzaam moment van verveling, deze week het laatst verschenen nummer van Piet Schreuders ‘tijdschrift’ Furore begon te lezen. In het spoor van de Franse filmklassieker Le ballon rouge, maakte Schreuder een fraai en humoristisch vormgegeven, minutieuze, haast dwangneurotische reconstructie van deze film en de eraan verbonden plekken in Parijs. Om preciezer te zijn: in Belleville en Ménilmontant. Deze twee wijken werden onlangs in de Volkskrant getipt vanwege de interessante streetart die er te zien is, en vanwege de relatieve rust die er nog heerst; een spannende combinatie van stadscultuur en dorpskarakter. Uit Schreuders boek spreekt vooral de teloorgang van het dorp Belleville, dat deels ten tijde van Le ballon rouge al werd gesloopt voor nieuwbouw. De vergroeiing met de metropool Parijs was eind jaren ’50 aanstaande. Blijkbaar is het dorp nog niet geheel verdwenen, of kun je daar met andere ogen naar kijken. Het obsessieve kunstwerkje van Schreuder is een fantastisch uitgevoerd idee, maar ik vermoed dat ik zijn melancholie niet deel. Ik ben nieuwsgierig geworden, en zie er een bestemming in.
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.