Omtrekkende bewegingen

Alles staat klaar. Ik heb vier dagen voor me waarop ik kan schrijven, eindelijk weer vrijuit aan de slag kan met de roman waaraan ik sinds een jaar of twee werk. Ik weet aan welk hoofdstuk ik ga schrijven, waar ik moet beginnen. Maar er is meer. Achterstallige correspondentie, vuile was en een vaat van begin deze week. Vuilnis dat naar buiten moet, dringende oproepen tot actie op een van de andere terreinen. Stel ik het schrijven uit als ik nu niet achter mij toetsenbord ga zitten, maar zorg dat mijn huis niet vervuilt? Als ik hier een stukje schrijf?
Ik doe een aanvraag voor een paspoort en lever een pasfoto in (‘U mag “gepast vrolijk” kijken,’ aldus de fotografe), draai luidruchtige jazzmuziek, zet koffie, kijk naar foto’s, lees links en rechts wat in een boek , hang het ‘aanvullend voer voor vrijlevende vogels’ op, omdat die het ook wel koud zullen hebben. Zijn dit de omtrekkende bewegingen, die ik zonder al teveel gedachten uit kan voeren en die me in de juiste stemming brengen?
M. vertelde me dat, toen hij nog cartoons tekende, hij die meestal liggend op de bank bedacht – waardoor de voorbijgangers aan zijn huis konden denken dat hij nooit iets uitvoerde. Ik weet net zo goed dat het werkt, wat ik doe, ook al lijkt het nog nergens op. Is het niet vandaag, dan is het morgen. Ook goed.