Montage Memory

Ik heb eerder al gezegd dat ik mijn roman graag met hamer en spijkers in elkaar zou kunnen timmeren. Nu ik in de volgende fase van het schrijven ben beland, stuit ik op een andere fysieke behoefte. Wat ik graag zou willen, is alle pagina’s die ik geschreven heb, uitspreiden over de vloer, zodat ik er langs kan lopen. Het praktische probleem is echter dat ik 153 bladzijden tekst heb. Daarvoor heb ik dus 153 keer 29 cm x 21 cm nodig. Minimaal, want het boek is verdeeld in vier delen en het zou dus handig zijn als er vier looppaden langs de op een rij gelegde vellen papier zou zijn. Daarnaast zou ik graag ruimte hebben voor een stoel en een tafel, en daglicht op mijn handen. Ook een stopcontact is wenselijk, zodat ik mijn inzicht meteen kan verwerken in mijn computer.
Omdat ik de huidige hoofdstukken, of delen ervan, wil opknippen en in een andere volgorde wil plakken, moet ik overzicht over het geheel behouden. Mijn ervaring is dat ik in een oogopslag kan zien waar ik mij in het verhaal bevind. Ik herinner me niet zozeer wat ik geschreven heb, ik herken het als ik het zie. Wanneer ik alle vellen uitleg, speel ik een complexe vorm van memory.

In het associëren en monteren ligt besloten wat ik doe. Als het anders kon, zou ik het doen, maar dit is mijn manier van werken. Ik ben dus op zoek naar uitleg. Twee van de vier delen hebben ongeveer vijftig bladzijden, dus daarvoor is op zijn minst een ruimte als een pijpenla noodzakelijk. In mijn eigen huis kan ik maximaal 40 pagina’s uitleggen, en dan past er geen rij meer onder of boven. Dat schiet niet op. Een oude gymzaal of een klaslokaal van minstens 20 m2 zou fijn zijn. Vermoedelijk heb ik niet meer dan een dag of vijf nodig, verspreid over twee, drie weken. Daarna kan ik weer verder en kan alles weer terug, opgestapeld in mijn hoofd.