Jos

Remco Campert gebruikt zijn poezen weleens als onderwerp voor zijn columns, meestal als hij niets anders kan bedenken – en schrijft dat er vervolgens bij. Dat vind ik mooi. Zodra ik lees over zijn poes, denk ik nu te weten hoe laat het is, in huize Campert. De poes heeft velen geïnspireerd. Ook ik zal mij, waarschijnlijk eenmalig, bezondigen aan een stukje over onze kater. Jos, voluit: Jos van den Akker – naar de familienaam van zijn vorige eigenaar.

‘Hij is weer terug’ is de kortste samenvatting van wat ik over hem vertellen wil. Jos gaat namelijk in de zomer altijd enkele weken op avontuur. Ineens ligt hij ’s ochtends niet meer op de bank, blijven zijn brokjes onaangeroerd en zien we hem nergens meer. De eerste keer dat hij dat deed, maakten we ons grote zorgen en zagen we hem in gedachten al aangereden of dood in de berm van de rondweg liggen. Maar sinds vorig jaar weten we beter. Jos kwam na een paar weken afwezigheid doodleuk binnenlopen op de avond voordat we op vakantie gingen, en nestelde zich comfortabel op de tassen die klaar stonden om ingepakt te worden, alsof hij afscheid kwam nemen. Volgens de buurvrouw die zijn bakje zou bijvullen, vertoonde hij zich daarna twee weken niet. Tijdens de stormachtige nacht die volgde op onze terugkeer van vakantie, dook hij echter ineens op, en bleef. Jos kwam steeds terug op het moment dat het een aantal dagen achter elkaar regende. Ook deze zomer – de afgelopen zes, zeven weken – was  hij nergens te bekennen. Alleen de buurvrouw had hem vorige week een keer gesignaleerd. Maar afgelopen woensdag kwam hij ineens binnenlopen en sindsdien is hij weer elke dag in huis. Hij ligt naast ons op de bank of hij nooit weggeweest is.
Sinds ik Murakami’s Opwindvogelkronieken heb gelezen, heeft het idee dat er een innige samenhang is tussen het leven van de mens en zijn poes, hoe onafhankelijk van elkaar ze ook lijken, mij niet meer losgelaten. Wat kunnen we dan zeggen over Jos? Jos gaat graag ineens op avontuur, maar komt altijd weer thuis. Veel meer kan ik er nog niet van maken.
We waren allemaal blij met zijn terugkeer, maar tegelijk beseften we ook wat het betekende: de zomer is over zijn hoogtepunt heen, de herfst in aantocht.