Indrukken van Praag

We zijn nu al meer dan een week terug uit Praag, en nog altijd kan ik geen afgerond stukje schrijven over mijn indrukken, mijn eerste indrukken van de stad. Ik maakte notities over het verband tussen de taal en thuis zijn – of juist niet. Over de rust en het zelfvertrouwen van een midden Europese cultuur. En over een vrouw die een brief aan het schrijven was in een naburig restaurant, en hem na twee dagen af had. Maar ik kon niet doordringen tot de kern van de zaken.
We waren moe en we wilden uitrusten. Dat was het ook. Het regende, drie van de vier dagen, en desondanks liepen we ongemerkt kilometers-, urenlang door de stad. We maakten drie dagen lang omtrekkende bewegingen om het toeristisch kloppende hart van de stad. Met de tram reden we door stille buitenwijken, met de metro naar een school in een dorpje waarover S. nog een mooi verhaal te vertellen had. Een enkele keer schuilden we in een benauwend modern, bedwelmend winkelcentrum of een koffiebar waar de suiker voor ons al voorgesmolten was – luxe als puberale reflex van een aan armoede ontsnapt volk. We stonden bij het graf van Kafka en het ironische ruiterstandbeeld voor Hašek, dronken louter Tsjechisch bier en warmden op van de stevige, lokale boerse kost.

We proefden echter maar een klein beetje van het nieuwste Praag, in de Meetfactory bijvoorbeeld en pas op de laatste dag zagen we waarvoor de meeste mensen naar deze stad kwamen. We sjokten een uurtje achter hordes luidruchtige Italiaanse pubers aan over het Wenceslavplein en de Karelsbrug naar Mala Strana. We hadden er meteen alweer genoeg van en zagen, welbeschouwd, niets.
Ondertussen hoorde ik de stem van Bohumil Hrabal, wiens hartverscheurende en tegelijk sarcastische kattenverhaal ‘Autootje’ ik ’s avonds aan het lezen was. We kwamen zijn doorwrochte hoofd dagelijks tegen op aanplakborden en affiches omdat hij honderd jaar geleden geboren was. Er werd nu van alles over zijn leven en werk georganiseerd. Ik zat in Praag in zijn hoofd vooral; in die van bier doordrenkte kop van Hrabal.