Het vaste nummer

L. stuurde enkele weken geleden een e-mail naar haar vrienden en bekenden om mee te delen dat ze haar vaste telefoonnummer, na misschien wel meer dan 25 jaar, had opgezegd. Ook zij zou voortaan alleen nog haar mobiele telefoon gebruiken. Ze pinkte bij wijze van spreken een traantje weg bij de afscheidswoorden over die oude bekende, haar geliefde nummer ‘ 232….’.
De vanzelfsprekendheid waarmee je telefoonnummers onthoudt, omdat je ze zo vaak hebt gedraaid, lijkt voor veel mensen definitief verdwenen – samen met het verdwijnen van de vaste telefoon. En zonder daarover al te nostalgisch te willen doen; ik miste inderdaad iets, toen ik haar vandaag voor het eerst niet meer op dat nummer bereiken kon.
Natuurlijk was er in de afgelopen 25 jaar heel veel water door de rivier naar zee gestroomd. Het vaste nummer had ons met verschillende huizen en verschillende levens verbonden, er was orale geschiedenis geschreven. Een telefoonnummer mocht dan geen mens, geen dier, zelfs geen materieel object zijn, je kon er wel degelijk gehecht aan raken. Hoe virtueel ook, misschien had het vaste telefoonnummer wel een ziel.