Ik hoop dat het zijn laatste rustplaats blijft. Dat is namelijk niet zeker want chique lijkenpikkers uit Utrecht willen hem in Utrecht gaan herbegraven. Wanneer iemand ver van huis de aarde in gegaan is, tegen zijn wil, dan kan ik me iets voorstellen bij een herbegrafenis. Maar wanneer dat gebeurt omdat anderen een correctie op de geschiedenis willen doen, of wanneer het zoals nu, in het geval van de surrealistische schilder Moesman, gaat om de projectie van een bestuurder of om stadspromotie, dan is het natuurlijk een gotspe.
Daarom ging ik er kijken, bij zijn graf in Schalkwijk. Bij wat hij zelf bedacht had als zijn laatste rustplaats, onder die stenen kogel, die vreemde afgedwaalde meteoriet. Ik fietste ook langs zijn huis, door de polders eromheen, naar het bosgebied aan de dijk, de forten en de rivier. Als een daad van verzet. En ik zag dat hij daar goed lag, in een mooie, typisch Nederlandse omgeving. In alle rust, weg van alle anderen.
Schalkwijk en Tull en ’t Waal zijn een uitstekende bestemming voor een dagtocht op de fiets – ook vanuit Utrecht, Houten of Culemborg prima te doen. Misschien kunnen ze er nog een cafeetje openen, dat zou fijn zijn. En ja, dat graf mag ook best een beetje verzorgd worden. Maar dat lijkt me wel voldoende.
