Freitag (3)

Ik geloof dat bezitsdrang mij in principe vreemd is, zeker als het om materie gaat – wat overigens iets anders is als niet blij kunnen zijn met de dingen die je hebt, en ze willen behouden. Ik kan me een enkele keer niet inhouden bij het kopen van muziek of boeken, maar verder… maak ik alleen voor een nieuwe FREITAG rugtas een uitzondering. Ik vind het FREITAG verhaal zo goed (zie ook mijn stukken daarover uit maart 2009, bij de aanschaf van mijn eerste exemplaar), dat ik deze week opnieuw in hun geniale marketingval getrapt ben. De aanschaf, verzending en gebruiksaanwijzing van hun tassen gaat vergezeld met droogkomische teksten – feitelijk volslagen redundante, uitgebreide uitspraken en suggesties over de band die fabrikant en klant via het product met elkaar zouden aangaan – en ik ben er gek op.

‘Trucks are tough. That’s why your FREITAG product is tough. It used to be one. Materials and workmanship of FREITAG product scan hold up to years of serious daily use. Be nice to your FREITAG and it’ll be like a true Swiss friend: modest, reliable and always there when you need it.’

Dit keer kocht ik de Hazzard. Als ik verder ga in de religieuze levensopvatting die gelovigen van de ‘vrije markt’ eigen is, dan zou de aanschaf van deze nieuwe rugtas me iets over mijzelf moeten vertellen. Ik betwijfel dat, maar u mag het zeggen.

‘The new FREITAG backpack: Square enough for business without losing uniqueness.’