Freitag (2)

Hij stinkt, die Freitag tas – en dat hoort zo. De geur van vrachtwagens en binnenbanden, the city stench, zoals ze het zelf noemen. In werkelijk alles is voorzien bij deze tas, dus ook in een tip om die geur te verdrijven: er veel de buitenlucht mee in, fietsen! Dat hoeft niet te verwonderen, want de gebroeders Freitag waren ten tijde van hun vinding ook nog fietskoerier.

‘Did you ever love a bag so much?’ word me ergens op de verpakking gevraagd, en ik moet volmondig ‘nee’ antwoorden, want ik zit nog steeds zit na te genieten van mijn consumeergenot. Lichaam en geest zijn diep onder invloed van de hypnotiserende communicatiestrategie en het creatieve plezier in het brandmerken van de markt door de heren Feitag. Misschien wel vanwege die penetrante lucht in mijn huis. Hun website, de winkels (!), de feestjes die ze geven… ik zou er meteen willen gaan werken. Zelfs de doos waarin de tas aan me werd verkocht, blijkt een ontwerpersgeintje te bevatten; je kan er je eigen FreitagTV van vouwen (zie boven). Nu ik bijna geen echte tv meer kijk en soms rust zoek voor mijn geest, is dergelijk knutselwerk ideale therapie. Dat wisten ze natuurlijk.
Hoe individueel ook, ik ben vanzelfsprekend niet de enige met zo’n tas. Sterker nog: ik ben, door er een te kopen, voor mijn gevoel toegetreden tot een groep. Ik heb mij geconformeerd, met een tas die de naam draagt van mijn favoriete dag van de week. En ik zal de anderen groeten, als een trucker.