Als we onderweg zijn, zijn we ouderwets onderweg. We gebruiken geen navigatiesysteem maar kaarten, we gebruiken geen tablet of smartphone om een restaurantje te vinden of een heilige te googlen, we kijken en vragen zelf rond. De vragen waar we voor gesteld worden, blijven op die manier soms langer hangen maar op vakantie maken we er een notitie van en dat was het dan. Nu, weken later, zoek ik de feiten bij de notities.
Zo maakten we onderweg een tussenstop voor koffie en een broodje in het dorpje Milly-la-Foret. Daar stonden we onverwacht naast het huis van schrijver en filmer Jean Cocteau. Het huis waarin hij lang woonde, zijn beroemde vrienden uit Parijs ontving en uiteindelijk ook gestorven was. Wie was deze man ook alweer?
Iets vergelijkbaars overkwam me in Vezelay, waar de kathedraal, de Jacobsschelpen en de souvenirs met de pelgrimages naar Santiano de Compostela verbonden zijn, maar we ook steeds op de naam van Romain Rolland stuitten. Zijn naam is in Frankrijk groter dan elders, maar toch voelde ik me wat dommig omdat ik niets van hem wist. Tot vandaag.
Een week later, op een tweebaansweg zonder betekenis, stuitten we op honderden, misschien wel duizenden witte busjes, allemaal met een gloednieuwe caravan aan de trekhaak. Achter het stuur zaten alleen maar mannen alleen. Ze werden soms gevolgd door auto’s met families. Zigeuners. In enkele weilanden stonden ze met honderden bij elkaar geparkeerd en verderop blokkeerde hun mobiele file het verkeer, tot ergernis van de lokale bevolking en enkele zenuwachtige gendarmes. We zagen ze soms op parkeerplaatsen en in straatjes van kleine dorpjes staan, rekkend en strekkend, afwachtend, barbecuënd. Wat was dit? De verhuizing naar een nieuw kamp? Een enorm dorp op wielen? Was het een protest, een poging het gezag met massa te overklassen? Ze lachten er in ieder geval vrolijk bij. En wij sloegen aan het vermoeden.
De lokale kranten die we naderhand via internet lazen, brachten licht in deze zaak – letterlijk. Wat we hadden gezien was de jaarlijkse bijeenkomst in wording van Vie et Lumière. Dat is een religieuze beweging die een keer per jaar haar kampement met godsdienstige circustent opslaat om daar vieringen, doopceremonies en muziekoptredens te organiseren voor duizenden gelovigen. Bekijk de site en de video’s en je beseft dat je sommige dingen liever niet wil weten, ook niet achteraf.