Een Herman

In mijn gedachten leg ik soms verzamelingen aan. De meest recente is de verzameling installaties langs de snelwegen die niet langer het bord, de poster of het doek bevatten waarmee ze een evenement aankondigden, of reclame maakten voor een winkel of een product. Lege constructies waar de wind nu doorheen giert. Soms zijn ze getimmerd, meestal met metalen steigerpijpen in elkaar gezet. Een enkele keer zijn ze op een verrijdbaar onderstel gemonteerd. Ze staan aan de randen van de weilanden naast de snelweg, ver weg van de binnenwegen en boerderijen aan de andere kant.
Sinds ik deze verzameling begonnen ben, verwijzen we naar dergelijke stellages als ‘een Herman’. Herman is de grafisch ontwerper die ze als geen ander in beeld zou kunnen brengen. Misschien denken we steeds aan hem omdat hij zelf een aantal goede foto’s heeft gemaakt van de achterkanten van grote verkeersborden.
Ik zou ze een voor een naar hem moeten opsturen – om de verzameling zin te geven.
Een van de mooiste exemplaren weet ik feilloos terug te vinden. Hij staat precies tussen de A2 en de spoorlijn vlak voor de brug bij Zaltbommel, aan de Brabantse kant. Ook zondag kwamen we er weer langs. Ik zie hem altijd, deze indrukwekkende aankondiging van het niets, maar ik heb hem nog steeds niet kunnen vastleggen.
De verzameling is vooralsnog denkbeeldig omdat we de installaties vanuit de auto pas ontdekken als we er voorbij rijden en geen tijd meer hebben de camera tevoorschijn te halen. Het zou ook een flinke onderneming zijn om telkens de eerstvolgende afrit te nemen, het juiste pad te vinden en dan door de weilanden terug naar de snelweg te ploegen. Zeg maar gerust: dit is een project.