Droom voor de kortste dag

Anderhalve week geleden droomde ik ineens over Leonard Cohen. Wij waren goede vrienden van hem en zijn dood was nog aanstaande. ‘Wij’ waren een groep jonge onderzoekers van de universiteit en we waren, na een eerdere poging jaren terug, opnieuw en al een heel weekend druk bezig met de voorbereidingen van een conferentie. Leonard zat in een hoekbank en glimlachte naar ons. Hij liet ons begaan. De conferentie, door zijn persoonlijkheid en door zijn songs geïnspireerd, zou als thema ‘politeness’, beleefdheid hebben.
Ineens was het weekend voorbij, maar we waren nog niet klaar. Leonard nam afscheid met een broze, warme omhelzing. De conferentie zou er komen maar hij zou doodgaan voor die tijd. Hij had er vrede mee en wij wisten het. Het was goed zo.