Desintegratie

Het Stasimuseum aan de Normannenstrasse leerde ons onder andere dat de veiligheidsdienst van de DDR vele tienduizenden onofficiële medewerkers had, en ook welke methoden ze gebruikte. Zo was er ook een grondig uitgewerkte methode om tegenstanders van het regime te martelen zonder sporen van fysiek geweld achter te laten. Eufemistisch werd deze methode de ‘Richtlijn Desintegratie’ genoemd. Daarbij ging het niet om intimidatie tijdens politieverhoren of de psychologische strijd door hinderlijke achtervolging, maar om het systematisch kapot maken van iemand door op alle terreinen ongeluk in diens leven te introduceren. Mislukking en ontslag op het werk, problemen met de woning, relaties en vriendschappen die worden verbroken – samen leidt dat uiteindelijk tot ‘desintegratie’ van je persoonlijkheid. Door de geraffineerde manier waarop dat gebeurde, was bovendien niet duidelijk aanwijsbaar dat daarvoor een en dezelfde instantie verantwoordelijk was. Ogenschijnlijk was het ‘slechts’ een samenloop van omstandigheden.