‘300 stories just walked in here’ zei de verhalenverteller toen hij de tent binnenkwam. Daarmee doelde hij op zichzelf, want dat was het aantal verhalen dat hij uit zijn hoofd kende. Toch leek de beste man een beetje op zijn retour te zijn. Misschien kwam dat wel doordat zijn vrouw hem steeds als een rapper in een crew bij het belangrijkste woord van de zin bijviel. Soms gaf ze hem ook een steekwoord waarmee hij weer verder kon. Want het geheugen leek de verteller af en toe al een beetje in de steek te laten – het geheugen dat voor hem van zo groot belang was. Zijn vrouw leek als souffleur zozeer met hem vergroeid dat ik vermoedde dat ze na zijn dood bijna zelf als verhalenverteller zou kunnen optreden. Alhoewel… Taffy Thomas had lang kunnen schaven aan zijn techniek, beheerste het meeslepend vertellen als geen ander. Het ging natuurlijk om meer dan het geheugen alleen. Hij maakte overigens van alles een verhaal, ook van de mantel die hij droeg, een gewaad vol afbeeldingen van dieren – die hem dan ook weer tot geheugensteun konden dienen.
Van ‘landscape and discovery centre’ The Sill – waar we toevallig in het weekend van de feestelijke opening waren – had hij de opdracht gekregen om over elk seizoen een verhaal te maken. Toen ik die zondag bij hem in de tent zat, vertelde hij zijn verhaal van de herfst. Om te beginnen vroeg hij de aanwezige kinderen wie de planten en de dieren gemaakt had. Een jongetje antwoordde: ‘God’. Thomas antwoordde daarop dat je diegene ook ‘Allah’ of iets anders zou kunnen noemen, maar dat hij met de conservator van The Sill afgesproken had dat zij over ‘Moeder natuur’ zouden spreken. Moeder natuur was onderdeel van een bezielde wereld waarin voor alles een goed verzonnen verklaring was, ook voor het verkleuren en vallen van de bladeren blijkbaar. Daar kwam geen biologie aan te pas.
In een gebied waar bijna niets anders is dan natuur, daar moest je het lang geleden al doen met de verhalen, de folk stories. En als je klein bent, als de wereld nieuw voor je is, als je nog niet kunt lezen en de wetenschap niet de meest voor de hand liggende logica is, dan begint alles ook met de verhalen die je verteld worden. Het leek mij, op die plek in het lege landschap naast Hadrianus’ muur, ook niet meer dan logisch.