De loop der dingen

De opening van de tentoonstelling De loop der dingen, afgelopen vrijdag in Kade zou door Roman Signer, cult-performer uit Zwitserland, gedaan worden. Hij zou een ‘Aktion’ uitvoeren. Wij waren erbij en net op tijd.
Een tentoonstelling over oorzaak en gevolg – wat een goed idee. Ik zou willen dat iedereen er kennis van nam. De expositie zelf is vanzelfsprekend dynamisch; vol bewegende, speelse, interactieve, groeiende en vergankelijke kunst. Experimenten met causaliteit, controle en  de consequenties van onze handelingen, door de erfgenamen van Fischli en Weiss. Dit eveneens uit Zwitserland afkomstige kunstenaarsduo heeft met hun werk Der Lauf der Dinge een langdurig artistiek domino-effect bewerkstelligd. Hun film wordt vanzelfsprekend ook vertoond, en verder zie je onder andere subtiel, organisch werk van Zeger Reyers en een prachtige miniatuurwoestijn met opwaaiend zand van Driessen & Verstappen. Het begint allemaal al bij de kassa met de ballenbaan + bewegende plant van onze huisvriend Jan Coolen.
Bij de opening op vrijdag vroeg de directeur van Kade om aandacht van het toegestroomde publiek. Hij wees op de gangen naast de centrale zaal; van daaruit zou het zicht op de ‘Aktion’ van Roman Signer aanmerkelijk beter zijn. Wilde men vooral die kant op lopen? Dan zou Signer over precies twee minuten beginnen. Hij had de microfoon nog niet uitgezet of er klonk al een kleine explosie. Een zandzak ontplofte en een olievat rolde van tafel, tegen de verderop staande muur aan. Een klein kruitwolkje steeg op. Applaus. Signer stiefelde weg en kwam de trap op. Uitdrukkingsloos gezicht als van een postbode die, zoals iedere dag, de brieven gesorteerd had, zijn tassen had gevuld en nu zijn ronde ging doen.
Als we het nog niet wisten, dan wisten we het nu: de loop der dingen laat zich niet dwingen.