Composthoop

De dag stond in het teken van een afspraak – die werd afgezegd. Ik zou aan die afspraak een halve dag in Amsterdam verbinden maar bleef, tijdig afgebeld, dus thuis. Wat moest ik doen met de dag? Alles leek plotseling mogelijk, en daardoor meteen: niets. Ik stond tegenover een braakliggend terrein en dat joeg me schrik aan. Waarom kreeg ik het gevoel dat ik die leegte moest vullen? Waarom nam ik geen genoegen met het lezen en luisteren, met kijken naar het werk van anderen?
Ik ging schrijven, schreef vele bladzijden vol, uiteenlopende dingen. Maar niets was af, of al goed uitgedacht. Er restte me weinig anders dan erin te berusten, en te wachten tot de composthoop wordt gekeerd.