Back up

Uit vrees dat de recente problemen met mijn computer binnenkort zullen leiden tot een crash, ben ik vanochtend bezig geweest een back up te maken van belangrijke bestandsmappen. Terwijl ik daarmee bezig was, bekroop mij het lichtelijk angstige vermoeden dat ik misschien enkele cruciale documenten oversloeg, en dat ik daar later spijt van zou krijgen. Sterker nog: misschien was ik al het een en ander kwijt, misschien bevatte zelfs mijn externe harde schijf allang niet meer alles wat ik er ooit had opgezet.
Voor foto’s geldt dat eens verloren, altijd verloren is. In theorie zou ik kunnen terugkeren naar alle plekken waar ik ooit eerder was geweest om ze opnieuw te maken. Op zich best een leuk project, al ging Herman mij al voor. Maar het grappige hondje is dood, gebouwen gesloopt en vriendschappen verwaterd. Dat ene specifieke moment is voor altijd verdwenen. Van de verhalen die ik begon, kan ik me soms voor de geest halen wat ik ervan geschreven heb, een enkele keer zelfs woordelijk. Maar naarmate de tijd verstrijkt en de omvang van het geschrevene toeneemt, verlies ik ook daar de grip op. Alleen mijn harde schijf en de stapel aantekeningenboekjes kunnen me soms nog helpen.

De machinaties van het geheugen blijven me fascineren, ook als het een extern, digitaal geheugen is. Ik weet dat ik nooit in staat zal zijn om alle ideeën die ik heb en gehad heb, uit te voeren. En gelukkig ook maar, want zo goed zijn ze niet allemaal. Daarbij worden mijn mogelijkheden door deze digitale vergankelijkheid op een fatalistische en tegelijk geruststellende manier nog verder beperkt. Ik geloof dat ik het zo langzamerhand niet zo erg meer vind. Herinner ik me nog wel wat ik bewaard heb? En mis ik dan eigenlijk iets?