Antibioticum

Gedwongen door een griepje hield ik een weekend lang rust. Dat betekende, in mijn geval, weinig meer doen dan lezen. Lezen kan een verlammende werking hebben, je weghouden van het leven, maar zeker ook een weldaad voor de geest zijn, zeker als het lichaam het even af laat weten. Het kan zuurstof in het brein blazen, nieuwe ideeën geven, ruimte maken voor het gevoel. Een heel fijn antibioticum, kortom. Steeds als ik mij een voorstelling maak van mijn oude dag, of van grote eenzaamheid die mij ooit wacht (omdat ik honderd word bijvoorbeeld, en al mijn geliefden zal overleven), dan zie ik mijzelf in een stoel bij het raam zitten lezen. Nog altijd maar lezen. Ook nu, nu ik weer gezond ben en nog niet oud, en hier schrijf, zie ik mijzelf vooral als een lezer. Gaan de Polaroids van de dag eigenlijk niet ook altijd over lezen, in alle betekenissen van het woord?