Wanneer er eenmaal feesten en kunstprojecten zijn geweest, en ander creatief gebruik van de verlaten gebouwen is gemaakt, dan blijft daar natuurlijk iets van achter, dat vervolgens weer vervallen kan. In hoeverre dat dan authentiek is, daarover kun je uitgebreid filosoferen maar dat ga ik hier niet doen. In ieder geval gaf het de grotendeels kaal gestripte panden een beetje meer karakter. In een aantal bijgebouwen van de voormalige longkliniek troffen we kamer na kamer werk van graffiti artiesten aan; de tentoonstelling die er ooit geweest moest zijn, leek er op stel en sprong verlaten, maar niet minder interessant om te bekijken.
De meest theatrale manipulatie van de Heilstätte was de vleugel die we ineens, temidden van stof en gruis en afbladderende leegte op het podium in de theaterzaal zagen staan. Hij was van klein formaat, had geen toetsen en snaren meer, en een van de poten bleek een stuk hout met de barcode van de doe-het-zelf zaak er nog op. Het was een vederlichte illusie, al kun je daarmee natuurlijk wel een donkere, romantische video maken:
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.