Archief voor juli 2020

De afgelopen weken maakte ik een ‘Petit Grand Tour’ door Europa. Niet zo’n achttiende-eeuwse Grand Tour langs klassieke landschappen, steden, monumenten, musea en bordelen in Italië en Frankrijk. Ik hoefde niet op pad voor mijn lichamelijke of geestelijke vorming – ik beschouwde deze reis op mijn vijftigste eerder als een tegenhanger van een dergelijke tournee; eerder het démasqué dan het kweken van illusies – die ik op vroegere reizen naar Italië misschien nog wel gekoesterd had. Je zou het een sentimental journey kunnen noemen, ware het niet dat naar mijn overtuiging gevoelens transformeren of verdwijnen met de tijd en niet verstenen op een bepaalde plek, geen begraafplaats vormen die je kunt bezoeken. Ik wilde gewoon een paar weken weg zijn, ergens anders zijn, in steden en bij vrienden die me dierbaar zijn, onderweg zijn met mijn geliefde reisgenoot, ondertussen wat aantekeningen maken en nadenken over een boek waarmee ik bezig ben.
Naar Berlijn, een paar dagen in Wenen, twee weken door Italië en tenslotte een week in Parijs. Misschien had ik op Gare du Nord de trein naar Londen kunnen nemen of even moeten uitstappen in Antwerpen om mijn kleine ‘Wahlgeschichte’ compleet te maken. Maar vijf weken na vertrek wilde ik weer naar huis.
Ik spoorde door een smet vrezend Europa en nam daarbij alle lokale voorschriften in acht, hield afstand waar mogelijk, meed doelbewust grote groepen mensen. Ik was buiten, in parken, bossen en velden aan de randen van de steden. Ik betrad, indien noodzakelijk, winkels en restaurants als een bandiet die vlak voor de overval zijn masker opzet. Soms staarde ik met verbazing naar de aangepaste, onhandige of theatrale dynamiek op straat, naar de beveiligings-, reinigings- en mondkapjescultuur en naar de mensen die zich daar niets van aantrokken.
Als de nasleep van de besmettelijke ziekte mijn petit Grand Tour verhinderd had, was ik zonder mokken thuisgebleven. Ik wilde eenvoudigweg ergens anders zijn en het tijdstip was gunstig. Ik kon tijdelijk stads- en gespreksgenoot zijn van de mensen, vanwege mijn al even tijdelijke, grote hoeveelheid vrije tijd.