Archief voor juni 2014

De manier waarop ik in mijn jas zit. Als James Dean, met opgetrokken schouders in de regen. Als Irimiás, de bedrieger in Bela Tarrs verfilming van Satanstango. Ja, dat komt dichterbij; met de wind, de bladeren en het zwerfvuil in de rug. Ik voel mezelf lopen, zoals ik mezelf ook hoor lopen.
Toen ik een jaar of tien, elf was, droeg ik als enige in de klas zwarte suède laarsjes met hakken, vanwege het geluid – en werd daar natuurlijk mee gepest. Ik trok ze daarop steeds minder vaak en uiteindelijk helemaal niet meer aan.
Werk ik aan een bepaalde tred? Ik hoor wel een verband met mijn gemoedsrust, of het ontbreken daarvan, dwing mezelf soms langzamer, bedachtzamer te lopen, zoals dat met ademen kan. Om daarmee, als het ware omgekeerd, invloed uit te oefenen op hoe ik leef.

Een familiefeestje. De drie broers die elkaar zelden of nooit zien. De kinderen, die op een fascinerende manier op ons lijken. Onze vader, wiens stem in al onze stemmen doorklinkt. Het is donker buiten en het feest vindt plaats onder een laag plafond, waardoor ik nog groter lijk dan ik ben en opval – terwijl ik die dag zo graag onzichtbaar had willen blijven. The man who wasn’t there. Ik wil er niet zijn, ik ben er ook niet, maar toch kan ik niet ontkomen.

De sollicitanten. We zitten tegenover de lift en krijgen slechts enkele seconden als enige indrukken van de sollicitanten als ze eruit komen. We zitten niet in de commissie. Is het voldoende, of zijn we bevooroordeeld?

Spoedgevalletje. Tijdens de vergadering wordt de woordvoerder weggeroepen door een dame die reeds in haar aankondiging de paniek bestrijdt, alsof ze haar twintig jaar ervaring in een restaurant gebruikt en een bestelling doorgeeft aan de keuken: ‘Ludo, spoedgevalletje’.

Nadat ik de telefoon heb opgenomen, vraagt degene die mij belt: ‘Spreek ik met maatschappelijk werk?’
Ik aarzel even, maar zeg toch dat hij het verkeerde nummer ingetoetst heeft. Ik laat anderen graag spreken, zodat ik zelf niets hoef te vertellen. Het is oprechte interesse – op dat moment. Daarna vergeet ik bijna alles, behalve als het een verhaal is.

Soms heb je het zelf niet door, dat er iets aan de hand is. Maar dan is er ineens een vertegenwoordiger van het legioen der magische geneesheren die je je erop wijst dat wat jij als normaal ervaart, eigenlijk een probleem is. Ineens ligt er zo’n klein briefje met een handreiking op de mat, alsof hij aanvoelt dat er een diepere behoefte in je leeft. (Waar is toch de drukkerij waar ze al die briefjes van dit afwijkende formaat maken?)
Zo bereikte mij, op bezoek bij vrienden in Antwerpen, dit bericht van ‘de grote spiritueel genezer & man van God’ prof. Jabbi, dat net als de berichten van mr. Sumbundu, prof. Thiam en professeur Koro natuurlijk in kraakhelder Nederlands geschreven was:

‘Prof. Jabbi. DE GROTE SPIRITUEEL GENEZER & MAN VAN GOD. Elk probleem heeft een oplossing, wilt u snel oplossing en resultaat voor uw probleem, neem nu contact mij van god PROF. JABBI. Hij zal u helpen met uw problemen zoals: liefde, geluk, terugkeer van uw partner, huwelijk, scheiding, gezinsproblemen, succes in zaken, examens, om met drugs en alcohol gebruiken te stoppen, seksueel zwak enz… Hial Afrikaans producten. Snel resultaat is 100% garantie, wie zoekt zal vinden. Bel nu.
Hij spreekt ook Frans en Engels. Bedankt voor uw tijd om dit reclame te lezen. Welkom.’

Ik twijfel nog of ik contact zal opnemen, maar het is fijn om welkom te zijn.