‘Zelfs in mijn eigen gezelschap word ik soms gezien als le grand patron capitaliste. Zozeer zijn de mensen nog altijd doordrenkt van de idee dat werken neerkomt op uitbuiting door het patronaat. Het zijn de arbeidsverhoudingen die ze decennialang in de fabrieken en mijnen van Le Centre gekend hebben.‘
Mijn tweede taboe komt via de open deur binnen: het cliëntelisme.
‘Een wijdverbreide Waalse ziekte,’ vindt ook Dragone. ‘Ik denk niet dat ze snel worden uitgeroeid. Maar meestal gaat het om kleine corruptie, om fooien in vergelijking met de sommen die witteboordencriminelen door fiscale fraude ontvreemden.’
Nog een laatste: de werkeloosheidsval, gecombineerd met een werkeloosheidsvergoeding die onbeperkt in de tijd doorloopt. Dit systeem is al jaren de potgrond waarin de vernapelsing kan voortwoekeren, hoor ik overal.
‘Dit is een volslagen taboe. Laat de politieke klasse eindelijk de moed hebben om hierover een sereen debat te voeren. Het is geen toeval dat uitgerekend in Le Centre veel mensenhandelaars zijn neergestreken. In regio’s die economisch sterk staan, vind je hen niet terug. En wie zegt dat niet mag worden geraakt aan de werkloosheidsuitkering, vergeet dat de feiten al lang aan de uitkering geraakt hebben, bijvoorbeeld door de vermindering van de koopkracht. Ik denk dat de geesten langzaam maar zeker rijpen om die uitwassen aan te pakken.’ (…)
‘De oren van mijn oude trotskistische kameraden zouden tuiten als ze me daarnet gehoord hadden. Ik ben voorstander van een modern, pragmatisch discours á la Steve Stevaert. Ook Di Rupo evolueert in die richting. Is dat rechts? Of links? Eigenlijk interesseert me dat niet.’ (…)
‘Je kunt van zonsopgang filosoferen over een betere, meer rechtvaardige wereld, maar het blijft een vrij steriele oefening. Jobs creëren in een stad zoals La Louvière is het radicaalste politieke statement dat ik ooit gemaakt heb. Hier werken vijfenzeventig mensen. In de aanloop naar een productie zwelt dat aan tot meer dan tweehonderd. Ziedaar mijn politieke programma.’
[Pascal Verbeken, Arm Wallonië, een reis door het beloofde land, p. 155-156.]
Archief voor maart 2013
Aantekeningen uit de kruipruimte
Ik geef het maar meteen toe; het onderstaande is geboren uit rancune. Aantekeningen uit de kruipruimte dus, met dank aan Fjodr Michailovitsj.
D. en ik schreven samen een Wikipedia-artikel, dat echter al na een paar dagen verdacht gemaakt werd en binnen een week verwijderd was van de site. En dat vanwege het ‘niet-encyclopedische karakter’ van de tekst en een vermeende auteursrechtenschending. Je zou verwachten dat er sinds de verwikkelingen rondom de Encyclopédie van Diderot en d’Alembert in de achttiende eeuw enige vooruitgang geboekt was. Zeker vanwege de suggestie dat iedereen kan bijdragen aan de verzameling encyclopedische kennis van deze web 2.0 toepassing. Onze ervaring met dit democratische instituut wees echter anders uit.
Ik zal niet over de inhoud van het dispuut met de criticasters uitwijden. Het is te complex en kafkaesk om hier kort samen te vatten. In essentie komt het erop neer dat Wikipedianen vanwege vervelende ervaringen met creatieve marketeers, maar veel waarschijnlijker; vanuit juridische angstbijterij, van deze ogenschijnlijk zeer toegankelijke encyclopedie een autistisch bolwerk hebben gemaakt, en een karikatuur van factfinding, bronvermelding en auteursrecht hanteren.
Omdat ik niet geloof in de verantwoordelijkheid van instituten, mechanismen of systemen maar in die van individuen, vroeg ik me direct af wie er schuilging achter het aanhouden en verwijderen van ons lemma. Mijn frontale, licht criminele hersenkwab begon te pulseren en digitaal speurwerk leverde me in vijf minuten een naam, adres en telefoonnummer op. Met behulp van Google Streetview stond ik even later voor zijn huis en tussen de lamellen door probeerde ik een glimp van de man op te vangen. Hij bleek toevalligerwijs in een dorp te wonen waar ik met enige regelmaat kom, twee straten van het adres waar ik dan verblijf. De volgende keer zal ik er eens langs lopen en hem aankijken als hij naar buiten komt, maar ik beloof plechtig dat ik de stoeptegels laat liggen.
Misschien moet ik het maar als de zoveelste les kennisleer beschouwen. Ik weet ook wel dat de waarheid nergens volledig te vinden is. Maar een donatie kunnen ze op hun buik schrijven bij Wikipedia.