Archief voor juni 2010

‘When you are young, you always expect that the world is going to end. And then you get older and the world still chugs along and you are forced to re-evaluate your stance on the apocalypse as well as your own relationship to time and death. You realize that the world will indeed continue, with or without you, and the pictures you see in your head. So you try to understand the pictures instead.
(…)
In modern middle-class culture, the absence of death in most people’s early years creates a psychic vacuum of sorts. For many, thoughts of a nuclear confrontation are one’s first true brush with nonexistence, and because they are the first, they can be the most powerful and indelible. Later in life, more sophisticated equations for death never quite capture that first intensity – the modern sex/death formula; mysterious lumps; the mental illness of friends; the actual death of loved ones – all of life’s painful gifts. At least this is what I tell myself to explain these pictures in my head that will not go away.’
[Douglas Coupland, Life after God, p. 108-109]

De wolf is terug, in een van zijn meest wezenlijke, dreigende, onmenselijke gedaanten. Lang heb ik gedacht dat hij nooit zou verschijnen, of zich alleen in veraf gelegen oerbossen schuilhield. Maar hij dook dit jaar weer op. Zijn huilen klonk nog wat zwak, zijn schaduw verscheen slechts als een lichte veeg op de muren. Ik zag hem toen van een afstandje, en heb hem opgezocht in zijn gekooide verblijven om hem te bestuderen, om mijn angst te onderzoeken misschien, met het idee dat ik daar wat van leren zou, misschien. Ondertussen kwam hij ongemerkt dichter en dichter bij, en de afgelopen dagen kon ik hem bijna ruiken. Nu hoor ik steeds zijn echo in de straten waar ik loop, in de huizen waarin ik vlucht. Ik kijk naar de schaduwen en zie er zijn tanden in. Ik probeer er niet teveel aan te denken, en zonder al veel vrees door te leven. Toch ben ik alert, want ik weet dat we hem lang van ons weg kunnen houden, met vuur en vechten kunnen weerstaan, maar ik weet ook dat hij terug zal keren. Dat is wat zeker is. Hij zal tevoorschijn komen om zijn ware aard te tonen en in al zijn bloeddorstigheid een einde aan het verhaal te scheuren. Is het niet vandaag, dan is het morgen. Voorlopig duurt het sprookje echter nog voort.