Archief voor april 2009

De vragen die ik opschrijf, ieder verhaal, groeit uit zichzelf en groeit uit de taal. Is de vraag van mijn personage, is zijn verhaal dan ook niet zozeer mijn vraag en mijn verhaal, maar een verhaal alleen van taal?

Betekent ‘iets doen’ het beperken of juist het vergroten van de mogelijkheden? Is er meer mogelijk wanneer je iets doet of als je stilstaat bij de mogelijkheden – omdat je niets doet?

Twee van de drie Italiaanse heren in mijn gezelschap bleken ‘Massai’schoenen te dragen en vertelden hun eigen verhaal over de invloed van de manier van lopen op hun gezondheid. Even later beschreef een van hen hoe Roland Barthes in Het rijk van de tekens over de Japanse pachinkohallen vertelt. Hoe verslaafd sommigen aan dat spel met de metalen balletjes in kastjes ook zijn; velen gaat het schijnbaar meer om de kwaliteit van hun spel, dan om de winst die ze er in theorie mee kunnen maken. Ondertussen verdienen de eigenaars van de gokhallen (niet zelden yakuza) natuurlijk bakken met geld aan deze training. Toen we na het diner weer over straat liepen, veronderstelde de klarinettist van het stel een mogelijk verband tussen de grachten in Nederlandse steden en het sociale leven dat er een gevolg van zou zijn. Daar had ik even geen antwoord op.
Even tevoren had ik in de laatste zachte streep zonlicht tussen hoge huizen door, op een brug in het hart van de stad, op hen staan wachten. Nadat de zon achter de daken verdwenen was, had ik me een halve slag gedraaid en ineens de Groeten uit Utrecht gezien: een uitzicht waar ik in de afgelopen 20 jaar dat ik hier woon, nooit bij had stilgestaan. Later liet ik mijn gezelschap meekijken en ze vonden het prachtig. Maar wat zagen zij? Wat zagen wij eigenlijk gisteravond?